Sanal Aşk Ne Kadar İleri Gidebilir: Her

Being John Malkovich (John Malkovich Olmak) filminin de yönetmeni olan Spike Jones, festivallerde de gösterime giren filmi Her (Aşk) ile ilginç ve kaliteli bir seyirlik sunuyor. Aşk hikayesi, sanal ilişkiler, gelecekte insanın durumu çok işlendi demeyin. Çünkü Her, yalnızlığın en iyi anlatıldığı filmlerden biri olmaya aday. 

Direkt sürprizbozanlarla geliyorum.

Theodore (Joaquin Phoenix), hemen her şeyin sanal olarak halledildiği bir dönemde yaşayan bir aşk mektubu yazıcısı. (Gelecekte mesleğimin tamamen ortadan kalkmayacağını, ekmek kapısı bulabileceğimi görüp rahatlıyorum.) Her gün süslü sözcüklerle, ekrandaki el yazısıyla mektuplar yazıyor, yöneticisinden övgüyü kapıp evine dönüyor. Ama eşiyle boşanma aşamasında ve evde ondan başka kimse yok. Arada kadınlarla chat yapıyor, bazen buluşuyor ama bir türlü istediği ilişkiye başlayamıyor. Yalnızlıktan kafayı yemek üzere olmasına rağmen bağlılık isteyen kadınlardan fellik fellik kaçıyor.

Bir gün, bir firmanın ürettiği sanal yardımcı furyasına Theodore da kapılıyor. Ama ne kapılma... Samantha aşağı, Samantha yukarı... Sanal yardımcı sanal sevgiliye dönüşüyor kısa sürede. Kulaklığını takıyor ve evde, yolda, hemen her yerde onunla konuşuyor. Samantha oldukça gelişmiş bir yazılım. Kendi kendine düşünebiliyor, akıl yürütebiliyor, tavsiye verebiliyor ve ilerleyen zamanda bir şeyler hissetmeye bile başlıyor. Theodore ile karşılıklı orgazm olmak da dahil bu hislere. O derece kaptırıyor ki arkadaşı Amy (Amy Adams) sevgilisinden ayrıldığında yakınlığı bir tık öteye taşımak aklıma bile gelmiyor. Ayrılmak üzere olduğu karısıyla yemek yerken Samantha'yı ağzından kaçırıyor ve karısı tarafından boşanma sürecini idare edememekle suçlanıyor.

Film boyunca ve filmin sonunda, Samantha başkalarıyla görüştüğünü itiraf edip diğer sanal yardımcılarla birlikte ortadan kaybolduğunda, yani sanal sevgili tarafından bile terk edildiğinde (ya da işlerin çığırından çıktığını fark eden üreticiler tarafından kaldırıldığında) Theodore'un bu boşluğu ve anlamsızlığı intiharla dolduracağını sandım ama öylece kalakaldı. Ama insanın en içine oturan son da bu belki. Yalnızlığın katıksız ve yorumsuz hali... 

Film genel olarak hayatı sorgulatsa da oldukça esprili sahneler de vardı. Theodore bizzat oynun içindeki bir karakteri canlandırırken yola devam edebilmesi için küfürbaz sanal oğlanı ikna etmesi gerekti. Oğlan, Theodore'un nazik tepkilerine kayıtsız kaldı. En sonunda Samantha'nın gazıyla karşılıklı küfürleştiklerinde çocuk onun elinden tutup yolu gösterdi. Amy'yle oynadıkları oyunda da Theodore anne rolünde iki çocuğunu besliyor ve ikisini de krize sokuyordu. Amy'nin dediğine göre çok fazla glikoz verdiği için çocukları çıldırtmış. Özetle, filmdeki simülasyon oyunlarına bayıldım.

Filmi izlerken "Sana gerçek insan lazım Theodore!" deyip durdum. İnsan kendi varlığını onaylamak için bir ötekiye ihtiyaç duyar, ille de aşık olacağı biri değil onun dışında başka biri de olabilir. (Cast Away filminde ıssız bir adaya düşen Chuck da kendine bir "öteki yaratır: Wilson. Kendini yalnız hissetmemek için voleybol topuna surat çizip konuşur o da.) Samantha kendisiymiş gibi ilişki kuracak gönüllü bir kadınla anlaşır ama bu durum Theodore'u garip hissettirir. Onun varlığını onaylayacak olan "öteki" değildir o. Samantha da değildir. Amy aslında ideal bir adaydır ama başbaşa kaldıklarında bunu fark edemeyecek kadar yalnızdır ikisi de.

Samantha'ya hayat veren Scarlett Johanson'ın çatallı sesi hariç insanı alıp götüren ve his karmaşasına sürükleyen kaliteli bir film Her...